Özet
XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Kastamonu vilayeti başta olmak üzere Orta Karadeniz, İç Anado¬lu, Doğu Anadolu ve Balkanlar’da salgın hastalık olarak görülmeye başlayan frengi, yüzyılın sonlarından itibaren Osmanlı Devleti için önemli bir sorun halini almış, alınan tedbirlere rağmen XX. yüzyılda da etkisini devam ettirmiştir. Hastalığın yeniden artışa geçtiği 93 Harbi’nden itibaren muhtelif tarihlerde yayınlanan talimatnameler ve nizamnameler ile hastalığın önüne geçebilmek adına pek çok tedbirler alın¬maya çalışılmıştır. Bu düzenlemeler çerçevesinde alınan tedbirlerden birisi hastane olmayan yerler veya uzakta olup da hastaneye gidemeyecek durumda olanlar için seyyar sıhhiye heyetlerinin oluşturulmasıdır. Bir seyyar sıhhiye müfettişine bağlı olarak sancaklara göre taksim edilmiş sıhhiye kollarından ve seyyar tabipten oluşan heyetin, sahada en faal personelini seyyar tabipler teşkil etmekteydi. Bunların en temel vazifesi, görevlendirildikleri bölgelerde köy köy, kasaba kasaba dolaşıp hastalığın seyrini takip ederek, has¬taları tespit ve devlet tarafından verilen ilaçlarla tedavi etmekti. XX. yüzyıl başlarında frengi ile mücadelede, ülkenin çeşitli bölgelerinde hizmet etmiş olan sey¬yar tabiplerden birisi de Nuri Ömer Efendi’dir. Bu çalışmada XX. yüzyıl başlarında frengi ile mücadele kapsamında İnegöl kazası Domaniç nahiyesi merkez olmak üzere Hüdavendigar Vilayeti seyyar frengi tabipliğine getirilen Nuri Ömer Efendi’nin faaliyetleri ve onun nezdinde seyyar tabiplik mesleği ile ilgili bilgiler verilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın temel kaynağını Başkanlık Osmanlı Arşivi’nde mevcut muhtelif tasniflerdeki belgeler oluşturmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Frengi, Nuri Ömer Efendi, Seyyar Tabip, İnegöl, Domaniç
Bu makale 1370 kez okundu