Özet
Günümüz uluslararası sisteminin en kapsayıcı devletler arası organizasyonu olan Birleşmiş Milletler (BM), her ne kadar diğer örgütler ile kıyaslanamaz bir temsil gücüne sahip olsa da; kurulduğu 1945 yılından günümüze BM’nin uluslararası konjonktürde önemli ölçüdeki gelişmelerin beraberinde getir¬diği değişimlere etkili çözümler üretmesi beklenmektedir. BM’nin yürütme, hayati kararların onay ve icra mekanizması olarak işlev gören Güvenlik Konseyi (BMGK) ise değişimden üzerine düşen payı en fazla alması beklenen organdır. BMGK’nın yapısına yönelik bir takım değişiklik talep eden aktörlerin mevcut yapıda var olan daimi üyelik statüsünün dışında kalan aktörler olduğu bilinmektedir. Özellikle Almanya, Brezilya, Hindistan ve Japonya’nın oluşturduğu dörtlü grubun daimi üyelik kontenjanının genişletilmesi ile ilgili talepleri bu devletlerin kendi bölgesel rakiplerini de karşı bir grubun oluşturul¬ması yönünde politikalar izlemeye teşvik etmektedir. Almanya’ya karşı İtalya’nın; Brezilya’ya karşı Arjantin’in; Hindistan’a karşı Pakistan’ın ve Japonya’ya karşı Güney Kore’nin olası daimi üyelik genişlemesinde daimi üyelik statüsünü elde etme olasılıkları daimi üyeliğe aday bölgesel rakiplerine göre oldukça düşük olduğundan, bu devletlerin daimi üyelik genişlemesine karşı politikalar izledikleri görülmektedir. Özellikle İtalya, BMGK’nın reformuna yönelik etkili politika ve reform önerileri gelişti¬ren devletlerin başında gelmektedir. İtalya’nın BMGK’nın reformuna yönelik gelişmeleri çok yakından takip etmesi ve olası bir reform girişiminin dışında kalmamak adına yoğun bir mesai harcaması, her şeyden önce İtalya’nın bölgesel denklemdeki öneminin azalması endişesinden ileri gelmektedir.
Anahtar Kelimeler: Birleşmiş Milletler, Güvenlik Konseyi, Reform, İtalya, Uzlaşma için Birlik
Bu makale 2199 kez okundu